donderdag 8 maart 2012

Jayhawks in Tivoli op 5 maart 2012

The Jayhawks / Chuck Prophet

Met elkaar op een podium, maar niet samen.
05 maart 2012, Tivoli, Utrecht

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 06 maart 2012


Het gerucht gaat dat er een roerige tijd was waarin de bandleden van The Eagles onderling communiceerden via hun roadies. Zo erg is het bij The Jayhawks waarschijnlijk niet. In Tivoli valt wel op dat er tussen de herenigde countryrockers uit de jaren negentig bitter weinig contact is. Samen spelen, is toch weer iets heel anders dan met elkaar een podium delen.
Er is weinig te zien. Zanger en akoestische gitarist Mark Olson flirt een beetje met het publiek. Zijn glimlach verdwijnt meestal als hij een enkele keer over zijn schouder kijkt, om te zien hoe het de stille van de band vergaat. De altijd nukkige gitarist, Gary Louris genaamd, rommelt wat met zijn mondharmonica's of zoekt zijn stem. Grotendeels lijkt het alsof de songwriters vreemden van elkaar zijn. Voorts zit Karen Grotberg als een strenge schoollerares achter de keyboards. Zij bekommert zich nauwelijks om de heren. Twee andere bandleden komen al helemaal niet op de voorgrond.
Natuurlijk zit de kracht van het gezelschap ook juist in die tegenstrijdige karakters. In het prachtige 'Red's Song' komt de pure schoonheid van het klassieke album Tomorrow the Green Grass uit 1995 heel eventjes naar boven drijven. Waar hoor je die combinatie van rauwe melodieën en gebroken zanglijnen nog? Toch schakelt de band teveel over naar de automatische piloot, vooral als ze iets spelen van het meer gepolijste doorbraakalbum Hollywood Town Hall uit 1992. De keuze om oude en nieuwe songs – van het album Mockingbird Time – om en om te spelen, doet nog eens een extra duit in het zakje van voorspelbaarheid.
Terwijl de gezelligheid in de band ver te zoeken is, vermaakt het publiek zich prima. Er wordt gelachen en flink geouwehoerd. Het is een schande dat een respectabele artiest als Chuck Prophet totaal geen kans maakt met een akoestische gitaar. Prophet, die weer een nieuwe prachtplaat heeft gemaakt, die weer niemand koopt, verdient beter. Hopelijk komt hij nog een keertje terug met een band, om iedereen een lesje te leren.

Geen opmerkingen: